POWOŁANIE CZŁOWIEKA
Na frontonie świątyni Apolińskiej w Delfach – znajduje się aforyzm:,, Poznaj samego siebie / Gnothi seauton’’./. Ta starożytna maksyma każe nam najpierw rozpoznać swoje talenty, aby poznać swoje powołanie.
,,Zatrzymaj się na chwilę, odetchnij pięknem świata, zatrzymaj się na chwilę, zauważ swojego brata.
Zatrzymaj się na chwilę, nad tym co w sercu kryjesz, zatrzymaj się na chwilę i pomyśl po co żyjesz?’’
Pytanie o sens, o cel swego życia, jest jednocześnie pytaniem o swoje życiowe powołanie. Najpierw zastanówmy się po co człowiek żyje, jakie jest powołanie człowieka w historii ludzkości? Św. Augustyn odpowiada – ,,Stworzyłeś nas Boże dla siebie i niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Tobie.’’
Od Wszechmogącego Boga wyszliśmy i do Niego mamy powrócić, po spełnieniu na Ziemi swoich zadań, wynikających z życiowego powołania. Już we wczesnej młodości zaczęliśmy rozpoznawać swoje powołanie, a pomagali nam w tym: rodzice, rodzeństwo, rodzina, przyjaciele, nauczyciele i wychowawcy, rozpoznając nasze specyficzne uzdolnienia, talenty, upodobania. Idąc przez życie drogą swojego powołania, czujemy radość wynikającą z samorealizacji i z łatwości zdobywania wiedzy i praktyki oraz ze świadomości, że jesteśmy na właściwej drodze i miejscu. Nie wolno nam też zapomnieć o powołaniu do świętości, o rozwoju najwyższej warstwicy osobowości, o drodze życia duchowego. ,,Jest droga, która wiedzie nas – alleluja – do celu, gdzie się kończy czas. Tą naszą Drogą, Prawdą i Życiem jest Jezus Chrystus: Bóg – Człowiek. ‘’U boku Twego kroczyć chcę, więc wołam Boże prowadź mnie. Alleluja. Są osoby, które mają pretensje do rodziców, a nawet samego Boga, że są mało zdolne, mają niewykształconych, ubogich rodziców, skromne mieszkanie, meble i ubrania, a inni opływają w dostatkach. Warto wiedzieć, że w ekonomii zbawienia obowiązuje taka zasada: ,,Komu więcej dano, od tego więcej wymagać będą, a komu mniej dano, od tego mniej wymagać będą. Są tacy, którzy sądzą, że wtedy byłoby sprawiedliwie, gdyby wszyscy ludzie mieli taki sam wygląd, takie same talenty, takie same mieszkania i zarobki. Absurd takiej propozycji można sprowadzić do chęci budowania samochodów z samych błotników, czy samych silników. Tymczasem wiemy, że każdy samochód, samolot, lotniskowiec czy komputer – składają się z wielu tysięcy części o ściśle określonych parametrach, które spełniają ściśle określoną rolę. Podobnie w społeczeństwie; nie wszyscy mogą pełnić samą rolę, nie wszyscy mają takie samo życiowe powołanie. A więc nie wszyscy mogą być: prezydentami, premierami, ministrami, dyrektorami, kierownikami, bo są także potrzebni robotnicy, rolnicy, sprzątaczki, pracownicy kanalizacji i oczyszczania miasta. Pewien dyrektor dzwoni do drugiego dyrektora prosząc:,, Podeślij mi dwie sprzątaczki, bo moje poszły na urlop macierzyński.’’ W odpowiedzi usłyszał:,, Mogę ci podesłać z administracji trzech magistrów, ale sprzątaczek nie mogę, bo są u nas – nie do zastąpienia.’’
W biblijnym opisie stworzenia człowieka czytamy w pierwszym Rozdziale Księgi Rodzaju: w. 26-29:,, Bóg rzekł: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nam rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi. Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył, stworzył mężczyznę i niewiastę, po czym im błogosławił mówiąc do nich:,, Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną. Abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami.’’ W powyższej perykopie biblijnej zawarte są dwie bardzo ważne prawdy:
- Człowiek, stworzony na obraz i podobieństwo Boże – jest istotą rozumną, złożoną z ciała i z pierwiastka Bożego – duszy, która jest: nieśmiertelna, rozumna i wolna / zdolna do miłości Boga. Dlatego ,,Na nic się zda człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy poniósł szkodę’’. W rozwoju naszej osobowości, nie wolno nam się zatrzymać na dwóch pierwszych warstwicach; biosie / ciała / i psychice / rozumie, woli i uczuciach. /. Jesteśmy powołani do wyższych rzeczy, nosimy w sobie ,,głód Boga’’ i tylko On może zaspokoić nasze nieskończone pragnienia.
- ,,Człowiek jest królem wysokiego stanu, wszystko służy jemu a on tylko Panu’’. Wszystkie żywe stworzenia, poczynając od wirusów, bakterii, planktonu, traw, krzewów i drzew, poprzez ryby, płazy, gady, ptaki wraz ze zwierzętami – są dla człowieka, który ma się nimi opiekować i nad nimi panować.
Jesteśmy powołani do rozwijania i korzystania z ogromnych możliwości myślenia abstrakcyjnego, kreatywnego, aby rozwijać kulturę duchową i materialną / cywilizację /. Jesteśmy powołani do miłości Boga ponad wszystko, a bliźniego – ze względu na Boga: miłością Caritas: szacunku – bo każdy człowiek jest arcydziełem Boga oraz: życzliwości / przynajmniej od strony negatywnej: nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.
Szczególnym powołaniem jest powołanie do kapłaństwa i zakonu. Do kapłaństwa wymagane są 3 ,,S’’ tzn. sanitas – odpowiednie: zdrowie, sanctitas – poziom pobożności i sapientia – uzdolnienia intelektualne. W zakonach składa się też 3 śluby: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Dla wszystkich ludzi najlepszym wzorcem realizacji powołania jest Chrystus: nasza ,,Droga, Prawda i Życie’’.
Rozważania Ks. Jana Lombarskiego